Το γράμμα σου πήρα σου στέλνω δυο λόγια μητέρα
αν βρω ευκαιρία θα ‘ρθω να σε βρω κάποια μέρα
νοστάλγησα λίγο με πνίγει και τούτη η πόλη
οι άνθρωποι μόνοι και εγώ μοναχή πάντα μόνη
Χιλιάδες ο κόσμος δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις
στερνή συντροφιά μου δυο τρεις παιδικές αναμνήσεις
το χάμογελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία
αυτό δε μπορεί να το σβήσει καμμιά πολιτεία
Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
και ‘γω που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω
στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου
κανείς δε με βρήκε ακόμα και στο ονειρό μου
Ρεκλάμες,πορείες,χαφιέδες,πανό,διαδηλώσεις
εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις
κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία
γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία....
No comments:
Post a Comment