1 χρόνο και 5 μήνες αφού ξαναείδα την ταινία Μην φεύγεις, ένοιωσα το ίδιος δέος....Το παραδέχομαι, ίσως την είδα και κάποιες φορές ενδιάμεσα...Και τα εμπλεκόμενα επεισόδια του 504 χιλιόμετρα που είναι η συνέχεια της ταινίας...Έχω και από εκεί υλικό, και πλέον έχω όρεξη και να τα γράψω... Η ταινία αυτή ήταν που με παρακίνησε να φτιάξω και εγώ το δικό μου blog (γουάου!!!) που με ντροπή τότε και τώρα ομολογώ πως μέχρι τότε δεν ήξερα ακριβώς πως το φτιάχνεις ή γιατί ή τέλος πάντων τί είναι αυτό το blog, τί διαφορετικό έχει από ένα post σε ένα forum που μπαίνεις κάθε μέρα και πλέον έχεις τους internetikousoufilous αλλά κ τα καθιερωμένα debates μαζί τους, πάντα με καλή διάθεση...Και επειδή μακρυγορώ κ για να επιστρέψω στο θέμα μου, σε μια όχι και πολλή χαρούμενη περίοδο της ζωής μου και ούτε περίοδο ιδιαίτερης κίνησης, είδα αυτή την ταινία που ήταν ένα χτύπημα και μου είπε σήκω ρε κακομοίρα!! Φτιάξε επιτέλους ενα blog και εσύ!!! Τώρα θα μου πείτε παρακίνηση ήταν αυτό? Το να κάτσω πίσω από το pc μου και χτυπάω τάκα τούκα τα πλήκτρα? Ε ο καθένας από κάπου ξεκινάει και τουλάχιστον μου ήρθε μονομιάς η διαφορά: Το blog είναι έκφραση....Ή για να μαι πιό σωστή: To blog για μένα θα ήταν έκφραση... Και αφού αποφάσισα και επιτέλους βρήκα τον χρόνο να το συνεχίσω, θα το ξαναεγκαινιάσω με ένα video από την προαναφερθείσα σειρά "504 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας"...Ένα από τα αγαπημένα μου σημεία. Το τρίτο ή τέταρτο αγαπημένο μέχρι να βρω τα 2 πιό αγαπημένα μου...

Εδώ μία από τις πρωταγωνίστριες, η Φανή (φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη) είναι στο ΚΤΕΛ έτοιμη να φύγει για Αθήνα, αφού δεν μπορεί να πει στον καλύτερό της φίλο, πως αυτός για τον οποίο του έλεγε συνέχεια, είναι τελικά αυτός που γνώρισε και ο ίδιος και γουστάρει...Λίγο τραβηγμένο ίσως αλλά αυτό που της λέει ο Λαζόπουλος σ αυτή την σκηνή (που υποτίθεται πως έχει χάσει την κόρη του στο ατύχημα του σχολικού λεωφορείου στα Τέμπη) είναι ό,τι πολεμιέται, να το πολεμάει και ότι είναι ζωντανό, να το ζει....Enjoy....

Αυλαία

Και ύστερα έπεσε αυλαία...και όλα γίνανε σιωπή.

Γράμμα

Περνάω όμορφα εδώ
Η Νέα Υόρκη είναι τόσο όμορφη... Όμορφη αλλά παράξενη....
Δεν ξέρω γιατί σου γράφω αυτό το γράμμα...
Δεν ξέρω αν πρέπει να δικαιολογηθώ.
Έπρεπε να σου απαντήσω σε αυτά που μου έστειλες...
Εκείνη τη νύχτα...Θυμάσαι? Πέρασε ένας χρόνος από τότε, αλλά ακόμα την θυμάμαι, ακόμα την σκέφτομαι, και...όσο περνάει ο καιρός...δε νομίζω να την ξεχάσω....ΠΟΤΕ!

Δεν ξέρω γιατί σου γράφω αυτό το γράμμα...
Έπρεπε να σου απαντήσω σε αυτά που μου έστειλες...
Η ζωή είναι παράξενη...όμορφή...μα και τόσο παράξενη! Εσύ μου το έμαθες αυτό...
Ο καθένας από μας κρύβει μια προσωπική τραγωδία...ένα μικρό μυστικό...μια πικρή αλήθεια που πολεμάει να ξέχάσει...
Η ζωή είναι στιγμές.
Όνειρα που θέλεις να ξεχάσεις
Όνειρα που θέλεις να πραγματοποιήσεις...
Γιατί έρχεται κάποτε η στιγμή που το παρελθόν σου είναι μεγαλύτερο από το μέλλον σου...
Η ζωή είναι ακριβώς όπως μου είχες πει!
Αυτή είναι η ζωή φίλε μου...
Κομμάτια
Φως και σκοτάδι
Παρελθόν και μέλλον
Μαύρο και λευκό
ΚΥΝΗΓΑ ΤΗΝ!
Έτσι κάνω.

Το γράμμα του Γιώργου στον Σάκη ("Μην φεύγεις")

Αν δεν κυνηγήσεις ΕΣΥ το λευκό που σου ανήκει, στο μέλλον όλα μαύρα θα τα βλέπεις...

Αν η ζωή ήταν χρώμα τί χρώμα θα ήταν?
Γκρί.
Όλοι έχουμε παρελθόν...Όλοι έχουμε κάτι μαύρο που θέλουμε να ξεχάσουμε... ή κάτι λευκό που αναπολούμε.
Η μαγκιά όμως είναι αλλού: να κυνηγάμε πάντα το λευκό που μας επιφυλάσσει στο μέλλον,γιατί εμείς φτιάχνουμε το μέλλον μας..
...Να κυνηγάς πάντα το λευκό σου...Και να διώχνεις με πέτρες το μαύρο σου...Έτσι κάνω εγώ.



~Σάκης από την ταινία "Μήν φεύγεις" του Αλέξανδρου Πανταζούδη.

Το γράμμα

Το γράμμα σου πήρα σου στέλνω δυο λόγια μητέρα
αν βρω ευκαιρία θα ‘ρθω να σε βρω κάποια μέρα
νοστάλγησα λίγο με πνίγει και τούτη η πόλη
οι άνθρωποι μόνοι και εγώ μοναχή πάντα μόνη

Χιλιάδες ο κόσμος δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις
στερνή συντροφιά μου δυο τρεις παιδικές αναμνήσεις
το χάμογελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία
αυτό δε μπορεί να το σβήσει καμμιά πολιτεία

Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
και ‘γω που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω
στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου
κανείς δε με βρήκε ακόμα και στο ονειρό μου

Ρεκλάμες,πορείες,χαφιέδες,πανό,διαδηλώσεις
εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις
κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία
γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία....